10.28.2006

Sinjoro Pacxjo

Pacxjo havas multegon da mono. Pacxjo havas multekostan auton. Pacxjo havas grandiozan firmon. Mia nomo estas same kiel la nomo de la firmo de pacxjo. Mi cxiam kredis ke pacxjo nomis sian firmon lau mia nomo. Sed mi sciis hodiau ke inverse pacxjo estas nominta min lau sia  firmo. Mi ege ofendigxis pro tio. Mi nun scias ke kial pacxjo povas ne vidi min de-semjn-al semajne sed li devas vidi sian firmon cxiutage . Mi skribis leteron al li:

 " Saluton Sinjoro Pacxjo!

 Estas longe ke mi ne vidis vin. Ne sentigxas via manko ,

cxar ke vi lasis cxekaron enhejme."

 

Turagx Hosejni Monjazi

Hamsxahri Jxurnalo

Tradukis: Mirbozorgi

10.21.2006

La Radioaparato

Estas kelkaj monatoj ke mi timas tusxi, ecx rigardi tiun ajxon. Mi timas ecx diri gxian
nomon. Nu sed mi penas kuragxigi min mem kaj elparoli la nomon de tiu ajxo.
Jes, gxia nomo estas "radioaparato". Timiga cxu ne?
Proksimume cxiam, kiam mi sxaltas gxin, gxi novajxas de sinekplodanto kiu eksplodis sin
kaj mortigis ie 10, ie 30, ie 57 ktp. da homoj kelktempe virinoj kaj geknaboj inter mortintoj.
En Irako, Afganujo, Pakistano, tie kaj tie cxi...
En aliaj tempoj oratoroj parolas kontraux tiu aux tiu cxi lando, grupo aux persono...
Verdire mi sentas timon ke iam la radio aparato me eksplodus sin kaj mortigus senkulpulon
t.e. min...
Povas esti ke mi devas sxangxi mian radioaparaton. Eble alia aparato estus pli trankvila
kaj pli pacema.

9.19.2006

Irana astronauxto





Intervjuo kun Anoushe Ansari

La unua ina spac-turisto pretigxas por...

La unua ina spac-turisto? La irandevena usona entreprenisto...

Spac-aventuroj...

Blogo de Anoushe Ansari

9.14.2006

Blua,griza, nigra (debuto)




Vi rikanis min
kaj vi ne sciis
ke mi sxtelis la pomon
de l' najbara gxardeno, kiom angore

Post mi la gxardenisto kuris rapide
Li vidis la pomon en via mano
Kaj kolereme rigardis al mi

Falis surteren la pomo mordita
kaj vi iris, sed ankoraux
por jaroj, en miaj oreloj, mallauxte
mallauxte
viaj pasxosusuroj gxenas min
Kaj mi pensante estas dronata en memdemando
ke...
kial nia eta hejmo
ne havis pomon.

Hamid Mosaddeqh

9.13.2006

ESPERANTO PERDIS SIAN ...


William Auld, la plej elstara Esperanto-verkisto, forpasis la 11-an de septembro. Li naskigxis la 6-an de novembro 1924, eklernis Esperanton en 1937 kaj aktivigxis en la Esperanto-movado en 1947, kiam li ankaux komencis serioze verki en Esperanto. En la Jubilea Jaro 1987 William Auld estis elektita kiel Honora Membro de Universala Esperanto-Asocio. Profesie li estis vicestro de liceo en la skota urbeto Dolaro...
Auld estis unu el la plej konataj kaj fekundaj kontribuantoj al la Esperanta kulturo, kiu auxtoris, tradukis aux redaktis plurajn dekojn da libroj. Li estas unu el la plej ofte premiitaj partoprenintoj de la Belartaj Konkursoj de UEA. Lia cxefverko estas la poeziajxo "La infana raso" (1956), kiu estas gxenerale konsiderata la pinta atingo de la Esperanta literaturo kaj kiu pro sia humanisma kaj porpaca mondrigardo farigxis kvazaux "nacia epopeo" esperantista. Aliaj poemaroj de Auld estas "Spiro de l' pasio" en la kolekto "Kvaropo" (1952), "Unufingraj melodioj" (1960), "Humoroj" (1969), "Rimleteroj" (kun Marjorie Boulton, 1976) kaj "El unu verda vivo" (1978). Liaj kolektitaj poemoj aperis en la volumo "En barko senpilota" (1987). Auld redaktis du eldonojn de "Esperanta antologio" (1958 kaj 1984), la panoraman antologion de Esperanto-tekstoj "Nova Esperanta krestomatio" (1991) kaj kelkajn aliajn antologiojn. Li verkis amason da eseoj, artikoloj kaj prelegoj por multaj gazetoj kaj Esperanto-arangxoj, kaj ili aperis ankaux libroforme en "Facetoj de Esperanto" (1976), "Pri lingvo kaj aliaj artoj" (1978), "Enkonduko en la originalan literaturon de Esperanto" (1979), "Vereco, distro, stilo: Romanoj en Esperanto" (1981), "Kulturo kaj internacia lingvo" (1986) kaj "Pajleroj kaj stoploj" (1986). En 1988 aperis lia enkonduko al la Esperantaj lingvo kaj movado "La fenomeno Esperanto".

Abunda estas ankaux la rikolto de tradukoj fare de Auld. Inter ili elstaras "Kantoj, poemoj kaj satiroj" de R. Burns (1977), "Epifanio" (1977) kaj "La sonetoj" (1981) de Shakespeare, "Aniaro" de H. Martinson (kun B. Nilsson, 1979), "La robaioj" de Omar Kajam (1980), "La graveco de la fideligxo" de O. Wilde (1987) kaj la trivoluma "La mastro de l'ringoj" de J.R.R. Tolkien (1995-1997), kiun li mem konsideris sia traduka cxefverko, dum plej kara al li estis "Jurgen" de J. Branch Cabell (2001).

Auld redaktis plurajn revuojn, i.a. "Esperanto en Skotlando" (1949-1955), "Esperanto" (1955-1958, 1961-1962), "Monda Kulturo" (1962-1963), "Norda Prismo" (1968-1972), "La Brita Esperantisto" (1973-1999) kaj "Fonto" (1980-1987), kaj kunlaboris kun aliaj gazetoj. Li verkis sennombrajn recenzojn kaj kelkajn lernolibrojn, i.a. "Esperanto: a new approach" (1965) kaj "Pasxoj al plena posedo" (1968). Auld estis vicprezidanto de UEA (1977-1980), membro de la Akademio de Esperanto (1964-1983) kaj gxia prezidanto (1979-1983).
En 1995 Auld ricevis la Premion Deguchi, en 1998 li farigxis la unua Esperantisto de la Jaro en la vocxdonado de "La Ondo de Esperanto", kaj en 2000 li gajnis la FAME-kulturpremion. Li estis ankaux honora prezidanto de Esperanta PEN-Centro. Ekde 1999 William Auld estis unuafoje kandidatigita por la literatura Nobel-premio.


fonto:www.abonu.com
raporto


Mi esprimas mian kondolencon al cxiuj esperantistoj tra la mondo.
Laux mi cxiu eminenta, fervora kaj laborema esperantisto estas stelo en Esperanto-cxielo.
Ili falas unu post la alia kaj cxiu esperantisto devas peni plenigi iliajn lokojn per sia fervoro kaj laboro.

Mia koro estas malgxoja


Mia koro estas malgxoja
Mia koro estas malgxoja

Mi iras al la verando kaj fingrotusxas
la strecxitan hauxton de l' nokto
La lampoj de la rilato estas mallumaj
La lampoj de la rilato estas mallumaj

Neniu prezentos min
al suno
Neniu portos min al la bankedo de l' paseroj
Memoru la flugon
La birdo estas mortema
 
Foruqh Farrohxzad
 

8.01.2006

La koverto de ...



La koverto  de libro de kiu mi tradukis la rakontojn antaue skribitajn en la blogo.
Sur la koverto: Dek sep etaj rakontetoj de nekonataj autoroj
selekto kaj traduko de:
Sara Tehranian

6.05.2006

Tra la fenestro

En hospitalo estis enlititaj du malsanaj viroj. Unu el ili havis permeson ke li sidigxu unu horon sur sia lito cxiu-posttagmeze. Lia lito estis apud la sola fenestro de la cxambro. Sed la alia malsanulo estis deviga ne sinmovi kaj kusxi cxiam flanken dorse al sia samcxambrano. Ili estis parolanta unu kun al alia por horoj; ili parolis kune el la edzino, familio, hejmo, militserva periodo aux el siaj feriadoj.

Cxiun tagon , tiu apudfenestra malsanulo sidis kaj raporte rakontis cxiujn okazajxojn, kiujn li vidis tra la fenestro. Fresxigxis la animo de la alia malsanulo pro auxdi pri la ekstera stato dum tiu unu horo.

Cxi tiu fenestro estis antaux gxardeno kiu havis belan lagon. La anasoj kaj cignoj nagxis sur la akvo de la lago kaj la geknaboj sin amuzis per siaj boatetoj. La agxaj arboj donacis specialan belecon al la ekstera pejzagxo kaj en la malproksima horizonto vidigxis bela bildo de la urbo.

Samtempe ke tiu viro estis rakontanta cxi tiujn detalojn, lia samcxambrano fermis siajn okulojn kaj imagis tiujn pitoreskajxojn .

Pasis tagoj kaj semajnoj.

Iun matenon, flegistino kiu alportis akvon por bani ilin renkontis kun la senanima korpo de la apudfenestra viro kiu estis forpasinta endorme kaj trankvile.

La flegistino multe malgxojis kaj petis el la hospitalaj servistoj lin elcxambrigi.

La alia viro petis ke ili loku lian liton apudfenestre. La flegistino faris gxin elkore kaj sxi eliris el la cxambro post certigxo pri la komforto de la viro.

Tiu viro sintrenis lante kaj dolorege al la fenestro por ke li jxetu la unuan rigardon eksteren. Li pensis ke finfine li mem povas vidi tiun mondon.

Li mirege renkontigxis kun muro.

Li vokis la flegistinon kaj demandis ke kio devigis lian samcxambranon pridiri tiajn korgxojigajn pejzagxojn. Respondis la flegistino : " Povas esti ke li volis kuragxigi vin, cxar fakte tiu viro estis blinda kaj li ecx ne povis vidi tiun muron.

5.17.2006

Baghcxe Hxalil






























































5.15.2006

Damavand



Hodiaŭ mi spektis la google maps. Ĝi estas vere miraklo. Mi vidis la satelitajn fotojn de Irano de NASA. Mia lando estas plej eble bela. Tiu plej granda, plej pova, scia kara Dio, kiel skulptisto kaj kiel pentristo skulptis kaj pentris la korpon de la tero. La bluo de Kaspia maro karesis miajn okulojn. Mi vidis kaj minkonfesis mian etecon

kaj malforton kaj ankaŭ mi iomete timis pro le sendefendeco de tiu juvelo nia. Aliel, mi vidis ĝian felon (la teron) apenaŭ penetrebla.

Ve al mia lando, mia mizera lando Ve al popoloj kiuj rigardas sin grandaj uloj. En la unua rigardo ne ekzistas iu sur la tero. Kaj la tero estas silenta kaj senmova malplena de viavanto.

Mi malvarmiĝe timis, kiam distingis la pompan, solenan Dámavánd tiom eta…


5.10.2006

ّّّFiltrado

Hieraŭ mi legis novaĵon kun suba rubriko, pro kiu mi ne povas  ne gratuli al ĉiuj Irananoj.

" LA EKFUNKCIO DE LA CENTREJO POR FILTRADO (INTERRETON) DE IRANO"  !!?

Mi renkontiĝis milojn da fojojn kun ĉi tiu tekstopaĝo en mia interretserĉilo : "Estimata uzanto! Vizito de tiu retpaĝo estas malpermesata."

Nu en la tempo en kiu ĉiuj landoj de la mondo penas faciligi la interkomunikadon de siaj popoloj, ni klopodas fari pli kaj pli baradon, filtradon kaj fermadon en nia lando.

Zakat ol elme naŝrohu  En la araba lingvo ĝi signifas : la kompenco por la scio estas disvastigi ĝin…

Kien…??? Kion…??? Kiom…???

 

5.02.2006

....!!

Li estis paŝanta supren antaŭ  mi. Li estis okupanta la mallarĝan vojon kaj estis paŝanta malrapide. Li haltis kaj devojiris pro mia protesto. Li rigardis min kun afabla rideto.

Kiam mi estis paŝanta malsupren el la montopinto, mi vidis tiun viron dufoje.

Li estis sidanta sur ŝtono kaj lia krura protezo estis apud li…

Reza Izi

Hámŝáhri Ĵurnalo

27 /  4 / 2006

4.27.2006

La plej bela koro

Iun tagon, juna viro estis staranta en la placo de urbo kaj pretendis ke en tiu regiono li havas la plej belan koron.

 Multaj popoloj ĉirkaŭsvarmis.

Lia koro estis tute sana kaj estis sur ĝi neniu grato. Do ĉiuj konfirmis ke lia koro ja estas la plej bela koro inter kiuj ili vidis. La juna viro fierege pli laŭte daŭrigis laŭdi sian koron. Subite oldulo venis antaŭen kaj diris: " Sed via koro ne estas tiom bela kiom la mia ."

La juna viro kaj la aliaj rigardis al la koro de la oldulo. Lia koro estis batanta tutforte sed estis plena je stigmatoj. Partoj de lia koro estis prenita kaj pecoj estis anstataŭita; sed ili ne estis kovranta ĝuste la malplenajn fosojn kaj estis randoj dentovicaj sur lia koro. En partoj ekzistis profundaj sulkoj kiujn neniu peco plenigis.

La popoloj estis rigardanta lin gape kaj estis pensanta ke kiel tiu cxi oldulo pretendas ke li havas pli belan koron.

La juna viro almontris la oldulan koron kaj ridante diris : " Vi nepre sxercas….komparu vian koron kun la mia . Via koro estas nur manpleno da vundo, grato kaj trancxo."

Diris la oldulo : " Tio gxustas ; via koro sxajnas sana, sed mi neniam ŝanĝos mian koron kun la via. Ĉu vi scias, ĉiu stigmato estas montranto de homo al kiu mi estas doninta mian amon; mi apartigis parton de mia koro kaj donacis al li aux sxi. Iam li aŭ ŝi ankaŭ estas doninta parton de lia aŭ ŝia koro al mi kium mi metis je la loko de tiu el-mi-donita parto. Sed ĉar ke tiuj du pecoj ne estis ĝuste samformaj, mi havas randojn dentovicajn sur mia koro , kiujn mi karigas , ĉar ili estas memorigantoj la reciprokajn amojn  inter du homoj.

Iuj tempoj mi donacis partojn de mia koro al iuj , sed ili ne donis ion el siaj koroj al mi. Ĉi tiuj profundaj sulkoj ili estas. Kvankam dolorigaj , sed ili estas memorigantoj, amojn kiujn mi havis. Mi esperas ke ankaŭ tiuj revenos iun tagon kaj plenigos ĉi tiujn sulkojn pere de mi-atenditaj pecoj. Do nun vi vidas ke kio estas la vera beleco!"

La juna viro sen iu dirajxo samtempe ke larmoj estis fluanta sur liaj vangoj iris al la oldulo, eligis pecon el sia juna kaj sana koro kaj pere de tremaj manoj donacis ĝin al la oldulo. La oldulo prenis kaj lokis gxin en sia koro kaj metis parton de sia maljuna kaj vundita koro sur la vundo de la junula koro.

La juna viro rigardis al sia koro ; Ĝi ne plu estis sana, sed ĝi estis pli bela ol ĉiamo. Ĉar ke amo estis penetranta el la oldula koro al la lia.

                        ***************************************

 

4.05.2006










Mano 1
4/06












Ĉi tiun pentraĵon pentris mia onta bofratino. Ĝi estas bela, ĉu ne? Ĝi estas unu el ŝiaj

unuaj pentraĵoj. Mi miris pro ŝia talento. Mi dankas al ŝi kiu permesis min, ornami mian blogon per ĝi.

3.28.2006

Nouruzo

Bonan Nouruzon (la festo de nova suna jaro) al cxiuj karaj amikoj. Mi deziras jaron plena je sukceso kaj gxojo kaj felicxo eternal.

Nouruzo


Bonan Nouruzon (La plej grava nacia festo de irananoj kaj kelkaj aliaj landoj cxirkau Irano). Mi sendas cxi tiun gratulon iomete malfrue, sed ankorau ni havas tempon kaj nouruzo ne finigxis.
Mi deziras Jaron plena el felicxo, sukceso kaj sano. Havu sunajn tagojn kaj via vivo estu fruktoplena kaj verda.

3.08.2006

Sanigaj Lokoj


La suban tekston skribis mia kara amiko, Agavo

Gxi estas interesa. Mi citas gxin kaj ege gxojos ricevi viajn ideojn:

En Usono, krimbruliginto antawnelonge detruis pregxejetojn. En Irako, sunaista-sxiaista malamikeco detruis la Oran Moskeon en Samaro kaj aliajn moskeojn. Mi kredas je fidohavaj homoj devus pripensi zorgeme la perdon de sanktejoj, cxar sanktaj ejoj povas esti sanigaj ejoj.

Ni ne povos reintegraligi la pregxejojn kaj moskeojn, nek sanigi la emociajn vundojn de la homoj kiuj amis tiujn lokojn, aw detruis ilin. Tamen, ni ja povos zorgeme krei, en niaj kultejoj kaj en ni mem, sanon, amon, kaj belecon, kaj per tiuj kvalitoj laueble kunresanigxi kaj kunresanigi kun aliaj homoj.




3.02.2006

VERA TREZORO

Lerno de la internacia lingvo Esperanto/ La plej facila mondlingvo Uzebla por instruo kaj lerno en la klaso au kiel memlernolibro Áhmád Reza Mámduhi

Mi estis en la magazeno, kiam mia amiko Sro. Hasxemian eniris. Libro kun bela viola kovrilo kiu estis inter faldoj de jxurnal-papero en lia mano, palpebrumis al mi.

Mi kuriozigxis pri la libro, sed mi ne diris ion pri gxi. Post momento li mem montris la libron kaj mi gxin vidante ege gxojis. Jen la kovrilo de la libro. Bela…, cxu ne? Mi tralegis gxin kaj ege laudis la libron kaj gxian autoron, Sro. A.R. Mamduhi. Gxi estas profesie verkita kaj sxike aperita (VERA TREZORO).

Mi gratulas unue al iranaj esperantistoj kiuj nun disponas tiun trezoron kaj due al Sro. Mamdhi, kaj esprimas mian dankon al lia mosxto.




2.27.2006



Virino 1

donaco al "Suerea"

2.25.2006

La aglo

aglo

Iu trovis aglo-ovon kaj metis gxin en la neston de kokino. La aglo elovigxis kaj kreskis kun la aliaj kokidoj. Gxi faris samajn farojn de la kokinoj dum sia vivo; gxi fosadis teron por trovi vermojn kaj insektojn, flukis kaj de temp-al tempe baraktante iomete flugis super la tero.

Pasis jaroj kaj maljunigxis nia aglo.

Iun tagon gxi vidis pompan birdon super sia kapo en la nuba cxielo. Tiu birdo estis fluganta impone kontraux la densa ventofluo pere de etaj movoj de siaj oraj flugiloj.

Nia maljuna aglo mire gxin rigardis kaj demandis :"Kio gxi estas?"

"Gxi estas aglo , la regxo de la birdoj. Li apartenas al la cxielo kaj ni estas tera.", respondis gxiaj arbaro. Nia aglo vivis kiel kokino kaj mortis kiel kokino. Cxar gxi pensis ke gxi estas kokino.

2.04.2006

Bela fenomeno

Mia kara amiko Reza Hásánlu sendis min belajn fotojn kiujn mi donacas je permese de li. Reza Hásánlu estas lerta montogrimpanto kiu borne parolas Esperanto –n .

 







1.30.2006

La edzigx-petanto

Li komencis laboradon por gajni monon. Li klopodis multajn jarojn por acxeti hejmon. Kiam li acxetis hejmon, gxi estis malplena. Li laboradis jarojn por plenigi gxin per la ajxoj. Li diris al si:"Mi devas acxeti auton. Kiam li acxetis auton post jaroj, cxio estis perfekta kaj ne mankis io.

Gxis…

Cxie kie li iris peti edzigxon,

Oni demandis al li: Kial ne venis la onta nia bofilo mem?

Jxurnalo de Hamsxahri

Mohameto Rángxbár

Trakukis al Esperanto:M.M

1.29.2006

Vere kiom ni estas malricxa


Iu el la tagoj, ricxa viro portis sian knabon al vilagxo por montri lin ke kiom malricxa estas la popoloj tie –logxantaj. Ili pasigis tagon kaj nokton en la humila hejmo de vilagxano.

La viro demandis el sia knabo dum la reveno kaj je la fino de la vojagxo:"Kia estis nia vojagxo laux vi?"

La knabo respondis :"Patro , gxi estis bonega!".

La patro demandis :" Cxu vi atendis ilian vivon?"

La knabo respondis :"Jes, mi pensas!".

"Kion vi lernis de cxi tiu vojagxo?" la patro demandis.

La knabo iomete pensis kaj poste trankvile diris :"Mi sciis ke enhejme ni havas unu hundon kaj ili havas kvar. Ni havas fontanon en nia korto kaj ili havas riveron senfinan. Ni havas ornamajn lanternojn en nia korto kaj ili havas la stelojn. Nia korto limigxas al gxiaj muroj sed ilia gxardeno estas senfina!".

1.28.2006


Gxiaj koloroj min gxojigas. Mi volas dividi tiun gxojon kun vi.

La forto de l' vorto


Kelkaj ranoj estis pasanta el arbaro, ke subite du el ili falis en profunda foso. La aliaj ranoj svarmis cxirkaux la foso kaj kiam ili vidis la profundon de la foso diris al tiuj du ranoj ke ne plu ekzistas rimedo, kaj vi frue mortos.

La du ranoj ignoris cxi tiujn dirajxojn kaj penis salti eksteren, per sia tuta forto . Sed la aliaj ranoj konstante diris al ili ke vi rezignu, cxar vi ne povas eligxi el la foso kaj frue vi mortos.

Finfine unu el du ranoj cedis al dirajxoj de la ranoj kaj rezignis . Li subite falis en la fundon de la foso kaj mortis.

Sed la alia rano penegis per sia tuta forto por eligxi el la foso. La aliaj ranoj estis krianta ke gxi rezignu, sed gxi penis kaj penadis kaj finfine eligxis el la foso.

Kiam gxi eligxis el la foso , la aliaj ranoj demandis lin : " Cxu vi ne auxdis niajn dirajxojn?"

Evidentigxis ke la rano estas surda. Vere dum tiu tuta tempo gxi estis pensanta ke la aliaj kuragxigas lin.

*********************************

La larmoj de la patrino


La knabo demandis al sia patrino : " Kial vi ploras?"

La patrino respondis : "Cxar mi estas patrino. La knabo diris : " Mi ne komprenas" Lia patrino brakumis lin kaj diris :" Neniam vi komprenos ………".

La knabo demandis el sia patro ke kial la patrino ploras sen iu kialo, kaj la sola respondo de la patro estis ke cxiuj patrinoj estas tiela.

La knabo decidis demandi el Dio : "Ho, dio ! Kial la patrinoj tiom facile ploras?" Dio diris :" Mia filo ! Mi devis krei la patrinojn specialaj. MI kreis iliajn sxultrojn tia kia ke toleru la pezan sxargxon de cxi tiu vivo kaj samtempe esti trankvila kaj afabla. Mi donis al ili forton de naski siajn bebojn. MI donis ilin forton ke ili povu dauxrigi la vojon ecx kiam iliaj proksimuloj forlasas ilin; la forton de gardi la familion dum la malsano, sen iu ajn plendo. MI donis al ili amon al iliaj infanoj ecx kiam iliaj infanoj kondutis kun ili tre malbone.

Kaj certe mi donis al ili la larmon, kio estas ununura por ili por tempoj kiam ili bezonas.

Tradukis al Esperanto: Mahmud Mirbozorgi

**************************************

1.10.2006

Li trovis unu cendon

Li trovis unu cendon

Knabo trovis moneron unu-cendan dum pasxado sur la strato. Li gxojegis de trovi tiun moneron, precipe sen ia peno. Cxi tiu eksperimento kauxzis ke li , ankaux en aliaj tagoj klini sian kapon malsupren kun malfermaj okuloj (cxasante trezoron!).

Li trovis dum sia vivdauro, 296 monerojn unu-cendajn , 48 monerojn 5-cendajn, 19 monerojn 10-cendajn, 16 monerojn 25-cendajn, 2 monerojn duondolarajn kaj cxifitajn 1 dolaran monbiletojn. Tio estas, totale 13 dolaroj kaj 26 cendoj.

Anstatau gajni cxi tiun 13 dolarojn kaj 26 cendojn. Li perdis la korgxojigajn belecojn de 31369 sunlevigxoj, briladon de 157 cxielarkoj kaj la pejzagxon de acerarboj en la malvarmo de auxtuno.

Li neniam vidis la dancon de la blankoj nuboj en la cxielo, sin sxangxantaj de formo al formo . La flugantaj birdoj , brileco de suno kaj la ridetoj del' pasagxeroj neniam farigxis parto de liaj memorajxoj.

Tradukis al Esperanto: Mahmud Mirbozorgi

********************************************

1.05.2006

La okuloj de la patro

Cxi tiu estas rakonto pri magra knabo kiu amis futbalon. Li klopodis en cxiuj ekzercoj, sed pro lia duona staturo, compare kun la aliaj samteamanoj, liaj klopodoj ne rezultis bonan rezulton. En cxiuj matcxoj nia esperanta sportulo sidis sur la flanka benko de la futbalejo , kaj neniam okazis ke li partoprenu en iu matcxo.

Tiu knabo vivis sole kun sia patro kaj ekzistis inter ili speciala rialto. Kvankam la knabo cxiam estis sidanta sur la benko, lia patro cxiam estis inter la spektantaro kaj kuragxigis lin. Cxi tiu knabo ankau je la komenco de la liceo estis la plej magra de la klaso. Sed lia patro refoje lin kuragxigis daurigi siajn ekzercojn, ankaux diris al li ke se ne sxatas gxin, li povas ne dauxrigi. Sed la knabo amis la futbalon kaj havis decidon daurigi gxin. Li faris sian maksimuman penon je espero ke kiam li pligrandigxis, povu partopreni en la futbalmatcxoj. Li estis partoprenanta en cxiuj ekzercoj dum kvar jaroj de la liceo, sed spite de tio, restis samkiel benksidanto . Lia fidela patro estis cxiam inter la spektantoj kaj konstante lin kuragxigis.

La juna frauxlo post la eniro al la universitato ankoraux havis decidon dauxrigi futbalon kaj la edukisto konsentis kun lia decido, cxar ke li cxiam partoprenis tutanime en la ekzercoj kaj krom tio li kuragxigis ankau la aliajn samteamanojn. Cxi tiu fraulo ankau dum la kvar jaroj de la universitato partoprenis en cxiuj ekzercoj , sed neniam ludis en iu matcxo.

En in el la tagoj de la sezonaj futbalmatcxoj, kiam la frauxlo estis iranta al la ekzercejo, la edukisto proksimigxis al li kun telegramo enmane. La juna frauxlo legis la telegramon kaj restis silenta . Li penante resti trankvila, murmure diris :

Hodiaux forpasis mia patro. Cxu mi povas ne partopreni en la ekzerco??

La edukisto afable metis siajn manojn sur la sxultroj de la frauxlo kaj diris : "Mia knabo , ripozu cxi tiun semajnon. Ecx ankau ne necesas ke vi venu por la lasta matcxo sabate."

…Venis la sabato. La juna frauxlo lante eniris en la vestejon kaj metis siajn ajxojn en flanko. La edukisto kaj la futbalistoj miris kiam ili vidis sian fidelan amikon. La juna knabo diris al la edukisto : "Bonvolu permesi min ludi hodiau. Nur cxi tiun unu tagon." La edukisto pretendis ke li ne auxdas lian dirajxon. Ne eblis li permesu ke la plej malforta futbalisto de la teamo ludu en la plej grava matcxo. Sed la juna fraulo multe insistis . Fine la edukisto kompatis al li kaj diris :"Bone; vi povas ludi."

La edukisto kaj futbalistoj kaj la spektantaro ne povis kredi tion kion ili vidis. Cxiuj movoj de tiu cxi fraulo kiu neniam estis ludinta en iu ajn matcxo estis konvena kaj deca. La opona teamo nenia-maniere povis haltigi lin. Li kuradis , pasigadis la pilkon kaj bone defendadis. Li jxetis la pilkon por samteamano en la lastaj minutoj kiu rezultis celbaton.

La ludantoj levis lin sur la manoj kaj la spektantoj lauxdadis lin. En la fino post foriro de la spektantoj, la edukisto vidis ke la juna fraulo estas sidanta en angulo.

"Mia filo! Mi ne povas kredi. Vi estis eksterordinara. Diru min kiel vi povis tiel bone ludi?" diris la edukisto.

La frauxlo kun larmoplenaj okuloj respondis : "Vi scias ke forpasis mia patro. Cxu vi scias ke li estis blinda?" Poste pala rideto sidis sur liaj lipoj :"Mia patro partoprenis lau spektanto en cxiuj matcxoj. Sed hodiau estis la unua fojo kiu ja povis vidi la matcxon kaj mi volis montri lin ke mi povas ludi."

*********************************************

Tradukis al Esperanto:Mahmud Mirbozorgi